Samorost 3

Bywają gry przygodowe, które mimo umieszczenia ich, choćby przez twórców w odpowiednich ramkach, mnie trudno gdziekolwiek zakwalifikować. Ponieważ łączą w sobie wiele elementów (trochę przygodówki, trochę gry logicznej) i kilka gatunków, nazywam je tworami przygodówkowymi, w dobrym im znaczeniu. Takim to cudem growym jest Samorost 3, produkcja czeskiego studia Amanita Design. W przeciwieństwie do dwóch poprzednich, darmowych odsłon, ta jest wersją komercyjną, przez co zdecydowanie dłuższą, choć jak na klasycznego point end clicka, za jakiego jest uważana, zdecydowanie za krótką.

Po raz kolejny wcielamy się w sympatycznego kosmitę w przyciasnym, jasnym ubranku, mieszkającego gdzieś w odległym kosmosie, na dryfującej, przypominającej drzewny korzeń planecie. Pewnego dnia, spokój naszego ludzika zostaje zburzony, gdy tuż przed jego domek, spada dziwny przedmiot. Owe coś, okazuje się być fletem, dzięki któremu nasz cudak odkrywa ogrom otaczających go dźwięków i siłę muzyki. Niewiele myśląc, postanawia ruszyć na podbój kosmosu, zostając wplątany w kolejną międzyplanetarną przygodę.



Oj, urzekająca to gra, muszę przyznać, choć wcale nie łatwa. Mając przyjemność grania w dwie części darmowego Samorosta, które były dość prostymi, krótkimi gierkami, spodziewałam się, że trzecia odsłona utrzyma mniej więcej ten sam poziom, a może nieco wyższy. Studio Amanita Design mile mnie jednak zaskoczyło, bowiem dostałam dzieło dające mi możliwość trenowania szarych komórek aż do czerwoności. Gra obfituje w liczne, rozbudowane i wymagające zagadki, przeróżnego rodzaju, a całość oprawiona jest w prześliczną, nieco nostalgiczną grafikę. Są tu zadania dość nietypowe i bardzo ciekawe, jak choćby układanka obrazkowa, z ruchomymi, ręcznie rysowanymi animacjami, ale bywają także znane już graczom elementy logiczne, jak choćby odrywanie melodii, choć w tym przypadku instrumentem są czułki wielkich ciem, układanie elementów popękanego dzbana (puzzle), czy przeskakiwanie po linach. To co wyróżnia zagadki Samorosta 3 nad innymi grami, to oprawa owych mini gier. Zachwycająco wygląda oświetlony w mroku owad, mrocznie pokryty bąblami żółw, a zabawnie nasz tańczący w rytm muzyki kosmita.



Świat Samorosta 3 jest różnorodny i bardzo, bardzo piękny. Każdą lokację dopieszczono, każda ma swój kolor i klimat. Planeta naszego ufolka jest pełna zieleni i mchów porastających kamienie i skały. Przedziwne ciało niebieskie wypełnione wielkimi mechatymi grzybami, to morze rdzawo -żółtego koloru, zaś duża kłoda drewniana, to wszędobylska szarość. Ten spokojny i raczej stonowany kolor, zmienia się, gdy tylko uda się nam zmienić dzień w noc. Ekran rozbłyskuje wtedy mnóstwem światła, jak neony wielkich miast. Śliczne widoki, doskonałe zagadki i ciekawy klimat przeplatany jest swoistą dawką humoru. Nie jest to jednak nastrój znany z przygodówek komediowych, a raczej powiedziałabym pewna dawka specyficznego poczucia humoru twórców, którzy połączyli komediową formę rozgrywki z nutką nostalgii i zadumy nad dziwnością przygodówkowego świata. Ten specyficzny kogel mogel wywoływał na mych ustach uśmiech, który pojawia się natychmiast, gdy tylko przypomnę sobie tę przygodówkę. Całość dzieła, które mnie zachwyciło, dopina cudowna muzyka, skomponowana przez Tomáša Dvořáka.



Samorost 3, to klasyczna gra adventure, obsługiwana w tradycyjny sposób, za pomocą myszki i jednego kliknięcia. Wystarczy, że wykonamy jeden klik, by nasza malutka istotka pobiegła tu, czy tam, wystarczy jedno naciśnięcie lewego przycisku myszy, by zabrać przedmiot, użyć go, czy też rozwiązać zadanie. Nie mamy tu klasycznego ekwipunku, choć przedmioty przyjdzie nam zbierać, ale zwykle jest ich maksymalnie dwa. Istotnym elementem rozgrywki jest instrument, który już na początku zabiera protagonista. Flet, być może trąbka, to niezwykły przedmiot. Posłuży kosmicie, czyli graczowi nie tylko do wysłuchiwania dźwięków, ale także komunikowania się z otoczeniem i istotami zamieszkującymi odległe planety. W grze nie ma żadnych dialogów, a ludzik komunikuje się za pomocą dźwięków, bardziej lub mniej zrozumiałych. Ponadto na ekranie, gdy tylko użyjemy trąbki, pojawiać się będą dymki, które mogą zwykle skrywają podpowiedź do zagadki, która nas wkrótce czeka. Zdawałoby się na pozór nielogiczne zadania, zwykle mają sensowne wytłumaczenie.

Podsumowując, gra urzekła mnie w każdym calu, wszystko mi się w niej podoba, od przecudnej urody grafiki, przez grywalność, klimat, dziwne, ale wciągające zagadki, specyficzny humor, po melancholijną i klimatyczną oprawę muzyczną. Jest tylko jedno ale..... Przygodówka jest stosunkowa droga. Prawie 20 Euro na Steam, to troszkę za dużo za grę, którą można ukończyć w 5-6 godzin. Nie mniej jednak, polecam ją wszystkim graczom, za jej inność i specyficzność. Troszkę wahałam się z końcową oceną punktacyjną, ale myślę, że zasługuję na 9/10.
Polecam!

Zalety:

- śliczna grafika;
- ciekawe zagadki;
- trudność;
- humor;
- oprawa dźwiękowa;
- muzyka;

Wady:

- cena;
- mogłaby być dłuższa

Autor recenzji: agusia16

Pobierz grę lub demo

Komentarze do gry:

Tytuł:
Samorost 3

Producent:
Amanita Design

Wydawca:
Amanita Design

Wydawca PL:
brak danych

Rok:
2016

Platformy:
Windows

Wersja językowa:

Wymagania:
CPU:procesor 1.7 GHz Dual Core,
RAM:1 GB pamięci RAM,
karta graficzna Intel HD 4000

Strona producenta:
 Przejdź do strony

Teksty:

 Recenzja gry

 DOWNLOAD (pobierz)

Zrzuty ekranu: